ছক্ৰেটিছ

ছক্ৰেটিছ (ইংৰাজী: Socrates) আছিল এগৰাকী ধ্ৰুপদী গ্ৰীক এথেনিয়ান দাৰ্শনিক। পাশ্চাত্য দৰ্শনৰ এক অন্যতম প্ৰতিষ্ঠাপক এইগৰাকী ৰহস্যময় দাৰ্শনিক ঘাইকৈ তেওঁৰ ছাত্ৰ প্লেটো, জেন’ফ’ন আদিৰ লেখা তথা তেওঁৰ সমসাময়িক এৰিষ্ট’ফেনৰ নাটকসমূহৰ মাজেৰেহে অধিক পৰিচিত৷ প্লেটোৰ লিখনিসমূহত থকা মতে নীতিশিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত ছক্ৰেটিছৰ অৱদান অপৰিসীম। ইয়াৰ উপৰিও এপিষ্টেম’ল’জীৰ ক্ষেত্ৰতো ছক্ৰেটিছৰ যথেষ্ট অৱদান আছে আৰু তেওঁৰ ধ্যান-ধাৰণাক কেন্দ্ৰ কৰিয়েই পাশ্চাত্য দৰ্শনৰ ভেটি গঢ় লৈছে।

ছক্ৰেটিছৰ মূৰ্তি

উদ্ধৃতিসমূহ

1. তোমাৰ সু-কৃতকাৰ্যতা আৰু সু-নামেই হ’ল তোমাৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ মূল্যৱান সম্পদ৷
2. মানুহ এদিন মৰিবই লাগিব, দোষ কৰি মৰাতকৈ বিনাদোষে মৰা বেছি ভাল।
3. ভুল আঁতৰাই সত্য প্ৰতিষ্ঠা কৰাটোৱেই শিক্ষাৰ মূল লক্ষ্য৷
4. শিক্ষাই জ্ঞান, জ্ঞানেই শিক্ষা৷
5. যশস্যা আপোনাৰ সুকীৰ্তিৰ মৃদু সম্পদ৷
6. ধৰ্ম মানুহৰ মনতহে থাকে আঁঠুত নাথাকে৷
7. পৃথিৱীত ইমান বস্তু আছে যে এইবোৰ মই সমূলি নিবিচাৰোঁ৷
8. মানুহৰ মাজত ভগৱান আছে৷ সেই দেৱতাক কামেৰে আৰু বিশ্বাসেৰে পাব পাৰি৷
9. আনক সমালোচনা কৰিবলৈ যোৱাৰ আগতে নিজকে সমালোচনা কৰা৷ নিজে শুদ্ধ আৰু পৱিত্ৰ হ’ব পাৰিলেহে আনৰ বিষয়ে মতামত দিয়াৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিব পাৰিবা৷
10. অপৰীক্ষিত জীৱন জীয়াই থকাৰ যোগ্য নহয়।
11. মানুহ এদিন মৰিবই লাগিব, দোষ কৰি মৰাতকৈ বিনাদোষে মৰা বেছি ভাল৷
12. মৃত্যু হয় মংগলময়, অথবা ই এক গভীৰ নিদ্ৰা৷ এই কথাটোকে আমি আন এটা দৃষ্টিকোণৰ পৰাও চাব পাৰোঁ৷ মৃত্যু যিকোনো দুটা কথাৰ ভিতৰত যিকোনো এটা মাত্ৰ হ’ব পাৰে: হয় ই এক অন্তহীন শূন্যতা আৰু সম্পূৰ্ণ নিশ্চেতনা অথবা বহুতো মানুহে ভবাৰ দৰে ই আত্মাৰ ইহকালৰ পৰা পৰকাললৈ গমন মাত্ৰ৷ যদি আপুনি ধৰি লয় যে, মৃত্যু এক গভীৰ নিদ্ৰা মাত্ৰ, আনকি স্বপ্নয়ো সেই নিদ্ৰাত ব্যাঘাত ঘটাব নোৱাৰে, তেন্তে মৃত্যুতকৈও কাম্য আন একোৱেই হ’ব নোৱাৰে৷ সেইক্ষেত্ৰত অনন্তকাল এটা মাত্ৰ অন্তহীন ৰাতি৷(মৃত্যুৰ আগমুহূৰ্তত বিচাৰকমণ্ডলীক উদ্দেশ্যি কোৱা কথা৷)
13. সন্তুষ্টি প্ৰকৃতিৰ সম্পদ, বিলাসিতা কৃত্ৰিম দৰিদ্ৰতা৷
14. জ্ঞান মানুহক দিব নোৱাৰি উপলব্ধি কৰিব পাৰি৷
15. শিক্ষাই মানুহৰ শ্ৰেষ্ঠ সম্পদ।
16. মই কাকো একো শিকাব নোৱাৰোঁ; মই কেৱল তেওঁলোকক ভাবিবলৈ বাধ্য কৰিব পাৰোঁ৷