| “আমি যেতিয়া একেলগে থিয় হওঁ, তেতিয়া আমি কি সাধন কৰিব পাৰোঁ তাৰ কোনো সীমা নাই।
তিনিদিন আগতে বহু জাতিৰ যুৱক-যুৱতীসকলে এই হলৰ বেলকনিত একেলগে থিয় হৈছিল। তেওঁলোকে সকলোতকৈ ওপৰত এটা কথা বিচাৰিছিল: পৰিৱৰ্তন।
পৃথিৱীৰ ল’ৰা-ছোৱালীক আমি ক’ব পৰা একোৱেই নাই যিয়ে তেওঁলোকক পতিয়ন নিয়াব পাৰে যে পৃথিৱীখন যিদৰে আছে সেইদৰে থকাৰ প্ৰয়োজন।
অৰ্থাৎ আমি যিমান পাৰোঁ সকলো কৰিব লাগিব৷ পৃথিৱীখন যিদৰে আছে, আৰু পৃথিৱীখন যিদৰে হ’ব লাগে তাৰ মাজৰ ব্যৱধান বন্ধ কৰিবলৈ। সেইটোৱেই হৈছে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মিছন।”
|
