হৰমোহন দেৱ গোস্বামী

হৰমোহন দেৱ গোস্বামী এজন লেখক অধ্যাপক৷ তেওঁ সংস্কৃত ভাষাত বুৎপত্তি লাভ কৰিছিল৷ তেওঁৰ এখন গুৰুত্বপূৰ্ণ গ্ৰন্থ হ’ল ‘সংস্কৃত সাহিত্যৰ বুৰঞ্জী’৷

উদ্ধৃতি

সংস্কৃত সাহিত্যৰ বুৰঞ্জী

1. য'ৰপৰা মানুহে সত্য বিদ্যা জানে অথবা লাভ কৰে, অথবা বিচাৰ কৰে, অথবা বিদ্বান হয়, অথবা সত্যবিদ্যা প্ৰাপ্তিৰ বাবে য'ত প্ৰবৃত্ত হয়, সেইবোৰেই বেদ।
2. প্ৰত্যেক বেদৰ চাৰিটা ভাগ- সংহিতা, ব্ৰাহ্মণ, আৰণ্যক আৰু উপনিষদ্‌। সংহিতা ভাগত স্তুতি, মন্ত্ৰ; ব্ৰাহ্মণ গ্ৰন্থত মন্ত্ৰৰ বিভিন্ন ভাগৰ ব্যাখ্যা; আৰণ্যক গ্ৰন্থত বাণপ্ৰস্থী জীৱন যাপন কৰা মানুহৰ কৰ্মবিধান প্ৰতিপাদন আৰু উপনিষদ্ গ্ৰন্থত মন্ত্ৰবোৰৰ দাৰ্শনিক ব্যাখ্যা কৰা আছে।
3. বিভিন্ন দেৱ-দেৱীৰ স্তৱস্তুতিয়েই ঋক্-সংহিতাৰ মূল অংশ। যজ্ঞ অনুষ্ঠানৰ সময়ত দেৱ-দেৱীৰ উদ্দেশ্যে অগ্নিত সোমৰস, ঘি আদি আহুতি দিয়াই আছিল আৰ্য্যসকলৰ ধৰ্মসাধনাৰ প্ৰধান অনুষ্ঠান। বৈদিক ধৰ্মত বিভিন্ন দেৱ-দেৱীয়ে মুখ্য স্থান অধিকাৰ কৰি আছে।
4. বৈদিক যুগৰ আৰম্ভণিতে জাতি-ভেদ প্ৰথাৰ কোনো উল্লেখ নাই। পিছত ক্ৰমশঃ বৃত্তি অনুসৰি ব্ৰাহ্মণ, ক্ষত্ৰিয়, বৈশ্য আৰু শূদ্ৰ- এই চাৰিটা জাতি গঢ়ি উঠে। ঋগ্বেদৰ মাথোন দশম মণ্ডলৰ পুৰুষ-সূক্তত এই চাৰিটা বৰ্ণৰ উল্লেখ আছে, আনবোৰ সূক্তত নাই। এই পুৰুষ-সূক্তটো বৈদিক যুগৰ শেষৰ পিনে ৰচিত। ইয়াৰপৰা ধাৰণা হয় বৈদিক যুগৰ শেষৰ পিনে আৰ্য্যসমাজৰ চাৰিবৰ্ণৰ সূত্ৰপাত হয়।
5. ঋগবেদৰ মন্ত্ৰবোৰ সুৰবিহীন, কিন্তু সামবেদৰ মন্ত্ৰবোৰ সুৰযুক্ত৷

লগতে চাওক

• হৰিনাথ শৰ্মা দলৈ
• ৰজনীকান্ত বৰদলৈ
• ৰত্নকান্ত বৰকাকতি