নমিতা বৈশ্য

নমিতা বৈশ্য হৈছে অসমৰ এগৰাকী আয়ুৰ্বেদ চিকিৎসক গৱেষক, ঔপন্যাসিক, গল্পকাৰ। হালধীয়া ঘেঁহুৰ পথাৰ আৰু এজাক কাউৰী, ছাঁ আৰু কিছু অন্যান্য গল্প, হেৰাই যোৱাৰ গল্প আদি হৈছে তেওঁৰ কিছু সাহিত্যকৰ্ম।

উদ্ধৃতিসমূহ

1. এটা বিশেষ মুহূৰ্তত উপস্থিত নোহোৱালৈকে কত অনুভৱ যে মানুহে নজনাকৈয়ে থাকি যায়।
2. কোনোবা এটা সময়ত মানুহৰ আগবাঢ়িবলৈ একো নাথাকে বোধকৰোঁ। মানুহ তেতিয়া সোঁৱৰণীত জীয়াই থাকে। মানুহে পিছলৈ উভতি খোজ কাঢ়ে।
3. বোধকৰোঁ পৰিয়ালবোৰ একোটা গোটা কাঁচৰ বৈয়ামৰ দৰে। এটুকুৰা কাঁচ যেতিয়া খহি পৰে, গোটেই বৈয়ামটোৱে লাহে লাহে খহি পৰে।
4. কিছুমান কথা কেতিয়াও কোৱা বা সোধা সম্ভৱ নহয়।
5. লেখাৰ মাজেৰে এজন লেখকক আৱিষ্কাৰ কৰা সহজ কথা নহয়।
6. চৰিত্ৰ এটাক বুজি নুঠাকৈ তাৰ মাজত সোমাই যোৱা সম্ভৱ নহয়।
7. সৃষ্টিশীল মানুহৰ বাবে সৃষ্টিহীনতা মৃত্যুৰ তুল্য। জীৱন সৃষ্টিহীন হোৱাতকৈ চুটি হোৱা ভাল।
8. নিজৰ মাটিৰ বাবে যুঁজ - সবাতোকৈ সবল যুঁজ!
9. সকলো শেষ হোৱাৰ পাছতো ভালপোৱাৰ অৱশেষ থাকি যায়।