তুলসীদাস

তুলসীদাস বা গোস্বামী তুলসীদাস (ইংৰাজী: Tulsidas) হৈছে এজন হিন্দু বৈষ্ণৱ কবি। ভক্তি সাহিত্যৰ ৰামভক্তি ধাৰাৰ প্ৰধান কবিসকলৰ ভিতৰত তেওঁ অন্যতম। তেওঁ সংস্কৃত বাল্মীকি ৰামায়ণৰ তেওঁ অৱধি ভাষালৈ কৰা ৰামচৰিত-মানসৰ অনুবাদৰ বাবে প্ৰধানকৈ প্ৰখ্যাত। তুলসীয়ে জীৱনৰ অধিক কাল বাৰানসীৰ আশী ঘাটৰ সমীপত কটায়। তেওঁৰ সাধনাৰ স্থানখিনি বৰ্তমান তুলসী ঘাট নামে প্ৰখ্যাত। বাৰানসীৰ এই ঘাটৰ নাতি দূৰৈত তেওঁৰ স্মৃতিত তুলসী-মানস মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। বাৰানসীৰ সংকট মোচন হনুমান মিন্দৰ তেওঁ প্ৰতিষ্ঠা কৰা বুলি জনা যায়।

তুলসীদাস

উদ্ধৃতিসমূহ

1. যি জাতিৰ সাহিত্য নাই সেই জাতি জীয়াই থাকিও মৰাৰ দৰে৷
2. আনক আঘাত দিলে, সেই আঘাত এদিন নিজে ভোগ কৰিবা৷
3. তুলসীদাসে কয় যে বিদ্যা, বিনয়, বিবেক, সাহস, সুকৃতি, সুসত্যব্ৰত আৰু ৰামৰ প্ৰতি ভৰষাইহে বিপদকালত সংগ দিয়ে৷
   (तुलसी साथी विपत्ति के, विद्या विनय विवेक।
   साहस सुकृति सुसत्यव्रत, राम भरोसे एक।)
4. অজ্ঞতা ভগৱানৰ অভিশাপ৷ জ্ঞানৰ ডেউকা লগাই আমি স্বৰ্গলৈ উৰা মাৰিব পাৰোঁ৷
5. আনৰ কথাত কাণ নিদিবা, অন্তৰ উজাৰি তোমাৰ মনৰ গোপনীয় কথা কাকো নক’বা৷ কাৰণ সেই বন্ধুজন কেতিয়াবা শত্ৰু হ’লে তোমাৰ গোপন কথা জগতে জানিব৷
6. ঈশ্বৰ মন্দিৰ অৰণ্য গুহা ক’তো নাই৷ ঈশ্বৰ আছে মানুহৰ অন্তৰত৷ বিচাৰিব জানিলেই পোৱা যায়৷
7. তুমি যেতিয়া জন্মিছিলা, তেতিয়া তুমি কান্দিছিলা, কিন্ত আনসকলে হাঁহিছিল৷ এতিয়া তুমি যাতে জীৱনত এনে কিছুমান কাম কৰা যাৰ দ্বাৰা তুমি পৃথিৱীৰ পৰা হাঁহি হাঁহি আঁতৰি যাবা আৰু আনবিলাকে যেন কান্দি উঠে৷
8. দয়া ধৰম কি মূল হে নৰক মূল অভিমান,
   তুলসী কহে মৎ ছোড় দয়া যাবৎ কণ্ঠাগত প্ৰাণ।
9. নহি কোই অছ জনমা জগ মাঁহী।
   1. পদমৰ্যাদা লাভ কৰি অহংকাৰী নহয়, এনে লোক জগতত বিৰল। (শ্ৰীৰামচৰিতমানস)
10. জ্ঞানী মাৰে জ্ঞান্ ছে ব্যাধ মাৰে তীৰ।
    সদ্’গুৰু মাৰে শব্দ ছে শালে সকল্ শৰীৰ।