আৱৰ্তন

আৱৰ্তন (ইংৰাজী: Abartan (On the Run)) ১৯৯৩ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত ড॰ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াৰ ষষ্ঠখন অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ। ড॰ শইকীয়া এই ছবিখনৰ একাধাৰে পৰিচালক, প্ৰযোজক, চিত্ৰনাট্য আৰু সংলাপ লেখক আছিল। এই ছবিখনৰ এটা বিশেষ বৈশিষ্ট্য এয়ে যে এইগৰাকী পৰিচালকৰ অন্যান্য ছবিৰ দৰে ইয়াৰ কাহিনীভাগ কোনো চুটিগল্প বা উপন্যাসৰ পৰা লোৱা হোৱা নাছিল। প্ৰথমবাৰৰ বাবে তেখেতে ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ আধাৰিত এটা মৌলিক কাহিনীৰে এই ছবিখন নিৰ্মাণ কৰিছিল। ছবিখনৰ আবহ সঙ্গীততো ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ সঙ্গীতশৈলী ব্যৱহৃত হৈছিল। ১৬ মিলিমিটাৰত ছবিখন নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল।

উদ্ধৃতিসমূহ

1. আচলতে কি জানে! বাৰ বছৰ থিয়েটাৰত অভিনয় কৰিলোঁ৷ কিমান নাট্যকাৰৰ কিমান নাটকৰ কিমান ডায়লগ যে মুখস্থ কৰিলোঁ! আচলতে আজিকালি মই নিজৰ পৰা একো নক’লেও হয়৷ যি কোনো কথাৰ উত্তৰ কাৰোবাৰ নহয়, কাৰোবাৰ ডায়লগৰ টুকুৰাৰে দি দিব পাৰোঁ৷ আচলতে মই কথা নকওঁৱেই৷ ডায়লগ মাতোঁ৷ লোকৰ ডায়লগ৷ সঁচাকে কৈছোঁ৷ আপুনি যি সোধে৷ পলিটিক্স, দুৰ্ভিক্ষ, প্ৰেম, বিপ্লৱ, কলা, সংস্কৃতি- আটাইবোৰৰ বিষয়ে উত্তৰ দিবলৈ এটা নহয় এটা ডায়লগ মোৰ মুখস্থ আছেই৷ (পৰিমলক উদ্দেশি জয়ন্তী)
2. আপোনাক অন্ততঃ কেইটামান সঁচা কথাৰ এটা কব পৰা যায়৷ এইটো এতিয়া মই কৰিব পৰা একমাত্ৰ চাকৰি, দৰকাৰী চাকৰি৷ আৰু ভাগ্য ভাল, চাকৰিটোৰ কাৰণেও এতিয়া মই দৰকাৰী হৈ আছো৷ (পৰিমলক উদ্দেশি জয়ন্তী)
3. মাছত কাঁইট থাকেই৷ কিন্তু গিলিবৰ সময়ত তাত কাঁইট থাকিব নালাগে৷ টেনচন, মানে মনৰ দুশ্চিন্তা, উত্তেজনা এইবোৰ জীৱনত অংগ৷ কিন্তু কিছুমান মুহূৰ্তত, যেনে অভিনয়ৰ মুহূৰ্তত এইবোৰ থাকিব নালাগে৷ (থিয়েটাৰ প্ৰযোজকক উদ্দেশি নাট পৰিচালক)
4. এক নম্বৰ কথা, সেইজন মানুহ যদি বেয়া মানুহ, তেনেহ'লে তুমি তেওঁৰ ওচৰ চাপিব নোৱাৰা আৰু যদি ভাল মানুহ, তেনেহ'লে তুমি তেওঁক নষ্ট কৰা উচিত নহয়৷ (জয়ন্তীক উদ্দেশি নিহাৰ)
5. থিয়েটাৰ চলিয়েই থাকিব, বাচ চলিয়েই থাকিব৷ নিজৰ যাত্ৰা নিজে ঠিক কৰি লোৱা৷ তোমাক যদি আকৌ থিয়েটাৰত লগ নাপাওঁ, তেনেহ'লে এইখিনিত, এইখিনিত (অৰ্থাৎ মুখত) মই দুখ পাম, কিন্তু এইখিনিত, এইখিনিত (অৰ্থাৎ অন্তৰত) মই আনন্দ পাম৷ (জয়ন্তীত উদ্দেশি নাট পৰিচালক)