অপূৰ্ব কুমাৰ শইকীয়া

অপূৰ্ব কুমাৰ শইকীয়া হৈছে অসমীয়া ভাষাৰ এজন গল্পকাৰ। তেওঁ পেচাত এজন চিকিৎসক। অসমৰ নগাঁও জিলাত জন্ম লাভ কৰা তেখেতে ‘বেংছতা’ শীৰ্ষক গল্প সংকলনৰ বাবে ২০২০ বৰ্ষৰ অসমীয়া ভাষাৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰে।

উদ্ধৃতিসমূহ

1. সাধাৰণতে লেখকে কবিতাৰে সাহিত্যজীৱনটো আৰম্ভ কৰে আৰু গদ্যৰে শেষ হয়। মোৰ এনে নহ'ল। গল্পৰে আৰম্ভ হোৱা সাহিত্যজীৱনত এতিয়াও গল্পই।
2. নিঃসন্দেহে গল্প লিখি ভাল পাওঁ। অৱশ্যে সকলো কথা গল্পৰে ক'ব নোৱাৰি।
3. সৃষ্টিশীল লেখাৰ বাবে প্ৰচুৰ অধ্যয়ন অপৰিহাৰ্য। বেছি বাদ-বৈচিত্ৰ্য পঢ়াতকৈ সকলো ভাষাৰ উৎকৃষ্টতম সাহিত্যৰ ৰসাস্বাদন কৰা উচিত আৰু সেয়ানো কেনেকৈ ধ্ৰুপদী সাহিত্যৰ অন্তৰ্ভুক্ত হ'ল তাক নিজা শক্তি সামৰ্থ্যৰে অনুধাৱন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত।
4. অধ্যয়ন আৰু সাহিত্যসাধনা সমান্তৰালভাৱে আগবঢ়াই নিয়াটো এক ধৰণৰ সমতুলতা ৰক্ষাৰ খেল।
5. আমি পাহৰি যাওঁ যে যি অজুহাততে লাগিলে আমি প্ৰকৃতিৰ পৰা বহু দূৰলৈ অগস্ত্যযাত্ৰা কৰিছোঁ আমাৰ শেষ আশ্ৰয় কিন্তু প্ৰকৃতিয়েই।
6. দাৰিদ্ৰই এক মহান শিক্ষকৰ দৰে মোৰ আঙুলিত ধৰি জীৱনৰ পাঠ পঢ়াইছিল।
7. ব্যক্তিৰ পৰিচয় সমাজৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ নহয়। ব্যক্তি আৰু সমাজে উভয়ে উভয়ক পৰিচয়ৰ অতিৰিক্ত মাত্ৰা এটা দিয়ে।
8. লেখক এজন পানীত মাছ এটি বাস কৰাৰ দৰে বাস কৰে। ভয়, শংকা, নিৰাপত্তাবোধ, দায়িত্ববোধ আদি ভিন্ন অনুভূতিৰে সহাৱস্থান আৰু মোকাবিলা কৰিবলগীয়া হয় সামাজিক লেখক এজনে।
9. শীতাতপ নিয়ন্ত্ৰিত কোঠাত বহি এক ইউট'পিয়ান ধাৰণাৰে বিলাসী সাহিত্যৰ সৃষ্টি অসম্ভৱ নহয়, কিন্তু সেয়া গণবিচ্ছিন্ন হ'বলৈ বাধ্য।
10. অজস্ৰ কবিতাৰ মাজতো ভাল কবিতাকেইটা নিজগুণে জিলিকিব। ভয় মাত্ৰ এটাই, ধুনীয়াকৈ সজাল ধৰা ধাননিডৰাৰ পৰা অপতৃণবোৰ নিনিৰালে ধাননিডৰাৰ ক্ষতি নহ'বনে? এই অপতৃণ আঁতৰ কৰাটো জানো ইমান সহজ?
11. ভাল গদ্য লিখা কামটো ভাল কবিতা লিখাৰ দৰেই কঠিন।